Η γυναίκα των σπηλαίων

«Τα χρώματα της Ανατολής τινάζονταν σαν σπίθες απ' τον αιμάτινο ορίζοντα κι ακολουθώντας το περίγραμμα των βουνών έσβηναν στη μέση του κάμπου. Ο παγωμένος αέρας λύγιζε στο πέρασμά του καλάμια και στάχυα και, διασχίζοντας με ορμή τις όχθες του ποταμού Βιρμού, έγερνε εξαντλημένος στα πόδια της περουβιανής πόλης Κούσκο.

»Στο ινδιάνικο χωριό τούτη την ώρα βασίλευε η σιωπή και το μόνο που θύμιζε τις ιερές τελετές της περασμένης νύχτας ήταν δυο τρία κούτσουρα, σκορπισμένα εδώ κι εκεί, που ακόμα κάπνιζαν.

»Απ' το άνοιγμα μιας μικρής σκηνής ξεπρόβαλε ένα μελαχρινό κορίτσι με κοντό δερμάτινο φόρεμα. Έσκυψε, πήρε τα πέδιλα που ήταν ακουμπισμένα στην άκρη, ύστερα προχώρησε λίγο και στάθηκε μπροστά στην πέτρινη πηγή, που ήταν γνωστή με τ' όνομα "δρόμος των άστρων".

»Από εδώ αρχίζει το μεγάλο ταξίδι της Γυναίκας των Σπηλαίων προς τον έρωτα, τα ανείπωτα μυστικά, τη μοίρα...»