Το μεγάλο ταξίδι του Μελένιου

Καλημέρα πέρα για πέρα!

Σήμερα θα σας πω μια ιστορία που αρχίζει σε μια αποθήκη, περνά κάμπους, βουνά, ποτάμια και τελειώνει στην Ντενεκεδούπολη. Και ποιος δεν ξέρει τη μικρή ντενεκεδένια πολιτεία, εκεί στην άκρη του σκουπιδότοπου... Που την έφτιαξαν άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια... που βρέθηκαν πεταμένα στη χωματερή χωρίς τίποτα δικό τους και είπαν:

-Δε φτιάχνουμε μια πολιτεία όπου να μένουμε μόνα μας και να 'χουμε την ησυχία μας;

Το 'παν και το 'καναν. Και να τώρα η Ντενεκεδούπολη, με την πλατεία της, τα σπίτια της, το σχολείο της... και τους ντενεκεδένιους κατοίκους της με τα περίεργα ονόματα: Σαρδέλας, Μηλίτσα, Βουτυρένιος, Σοφός, Οκέι-μπαμ-μπαμ...

Ας πάρουμε όμως την ιστορία απ' την αρχή. Στη μέση του κάμπου λοιπόν, μακριά απ' τις πόλεις, υπάρχει η πιο μεγάλη αποθήκη που έχετε ποτέ φανταστεί. Χρειάζεται να περπατήσεις μισή ώρα για να κάνεις το γύρο της. Έχει μια ψηλή μάντρα με κολλημένα γυαλάκια πάνω της και μια μεγάλη πόρτα που τρίζει όταν μπαίνεις.

Μόλις μπεις, βλέπεις ένα μεγάλο διάδρομο κι άλλους μικρότερους δεξιά κι αριστερά.