Το μαύρο βιβλίο

Ο Γκαλίπ είναι δικηγόρος και ζει στην Ιστανμπούλ. Μια μέρα εξαφανίζεται ξαφνικά η γυναίκα του Ρουγιά. Μήπως τον εγκατέλειψε για να επιστρέψει στον πρώην σύζυγό της ή για χάρη άραγε του ετεροθαλούς αδελφού της Τζελάλ, γνωστού δημοσιογράφου, που έχει και εκείνος εξαφανιστεί; Καθώς ο Γκαλίπ προσπαθεί να βγάλει άκρη, διαπιστώνει ότι σταδιακά υιοθετεί την ταυτότητα του Τζελάλ: φοράει τα ρούχα του, απαντά στις τηλεφωνικές κλήσεις που εκείνος δέχεται, γράφει ακόμη και τα κείμενά του για την εφημερίδα. Ο Γκαλίπ προσπαθεί να βρει στοιχεία τριγυρνώντας στην ατμοσφαιρική πόλη, όπου κάθε γωνιά της είναι κι ένα σημάδι της ιστορίας της, αλλά η φύση του μυστηρίου αλλάζει διαρκώς -ώσπου δέχεται απειλές για τη ζωή του, και τότε αρχίζει να φοβάται το χειρότερο. Στο μαγευτικό περιβάλλον της Ιστανμπούλ, ο Γκαλίπ, εκτός από τη Ρουγιά και τον Τζελάλ, αναζητά εν τέλει και την αληθινή φυσιογνωμία της πόλης του, κυρίως ό?ως τον ίδιο του τον εαυτό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) «Επειδή το "Μαύρο βιβλίο" ξεκινά από την παιδική μου ηλικία εκεί όπου έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου και διηγείται τις περιπέτειες ενός ήρωα συνομηλίκου μου, όπως είναι φυσικό, με έχουν πολλές φορές ρωτήσει: "Πόσο Γκαλίπ είσαι;". Ίσως οι λεπτομέρειες της ζωής μου -τα ψώνια, οι ματιές που έριχνα από το παράθυρό μου στο μαγαζί του Αλαντίν απέναντι, οι κουβέντες μου με την κυρία Καμέρ, που ήταν πραγματικό πρόσωπο, τα μοναχικά σαββατόβραδά μου, οι περίπατοί μου τις νύχτες στα άδεια σοκάκια της πόλης- να μοιάζουν με του Γκαλίπ. Αλλά η βαθιά μοναξιά του Γκαλίπ, η μελαγχολία που είχε εισβάλει σαν αρρώστια μέσα του, το θλιβερό σκοτάδι της ζωής του δεν είναι ευτυχώς και δικές μου βαθιές πληγές. Ζηλεύω τον Γκαλίπ για την καρτερικότητά του, τη σοβαρότητά του, τη δύναμη με την οποία κουβαλάει τον πόνο του· τον θαυμάζω και γιατί, παρ' όλα όσα του συνέβησαν, εκείνος σιωπηρά επιδοκιμάζει τη ζωή. Έγινα συγγραφέας επειδή δεν είχα τη δική του δύναμη για όλα αυτά». (Από το επίμετρο του Ο.Π.) ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 2006