Ο κλήρος πέφτει στην Αρήτη

Η ευαίσθητη, έντιμη, ονειροπόλα Αρήτη είναι η πρωταγωνίστρια σ' αυτό το μυθιστόρημα-τοιχογραφία μιας κοντινής μας μα και συγχρόνως τελεσίδικα χαμένης Ελλάδας. Φτάνει μωρό με τους πρόσφυγές απ' τη Μικρά Ασία, με ελάχιστα υλικά αγαθά αλλά πάμπλουτη ηθικά και πνευματικά. Η στάχτη που άφησε η φωτιά της Σμύρνης υποτίθεται ότι έχει σκεπάσει καλά το οικογενειακό της δράμα. Όμως το παρελθόν μας ορίζει το παρόν - αυτή είναι μια από τις παραμέτρους του μυθιστορήματος. Η τάχα ορφανή Αρήτη Λαγά μεγαλώνει στη νέα πατρίδα διχασμένη, ανάμεσα σε δύο συστήματα αναφοράς. Παλεύει, συμβιβάζεται, φιλιώνει και ξαναχωρίζει με το άλλο της μισό, την αδερφή της. Ο χαμένος έρωτας, ο γάμος από συνοικέσιο κι ο πόθος να γιατρευτεί το τραύμα της καταγωγής είναι τελικά οι κλήροι που τις πέφτουν. Τέσσερις γενιές Ελληνίδων, μονολογώντας, φωτίζουν την προσωπική ιστορία της Αρήτης Λαγά-Τακάκη μα και τις δικές τους πλούσιες ιστορίες στα σαράντα χρόνια που καλύπτει το βιβλίο, μιλούν για τη γυναικεία μοίρα και την αντρική εξουσία, τον τραυματισμένο και τραυματικό έρωτα, τους κλειστούς ορίζοντες των παλιών αξιών, το θρίαμβο των ανθρώπων των "νέων καιρών".