Άσπρα καράβια τα όνειρά μου

Η Βάσω επιλέγει μόνιμα τη σιωπή. Ως εργαζόμενη νοικοκυρά, βουλιάζει στην καθημερινότητά της, από ρόλους που «άλλοι» την υποχρέωσαν να αναλάβει. Σιωπά κι όταν την πληγώνουν, ακόμα και τότε που της φέρονται απαξιωτικά. Μόνη της διέξοδος οι κρυμμένες ζωγραφιές της, και είναι αυτές που την ταξιδεύουν στο χρόνο, στον εαυτό της και τελικά στον έρωτα. Ίσως γιατί βρέθηκε εκείνος στο δρόμο της. «Το ταξίδι τους σε τρικυμία με φουσκωμένα από έρωτα ιστία, σώματα που χτυπιόντουσαν πάνω σε κύματα θεόρατα, κύματα λευκά αλφαδιασμένα στο πάθος».