Κλασσικά

Τη ζωή μου τη θυμάμαι από τη μέρα που κάτι μεγάλα ζεστά χέρια με κράτησαν στις χούφτες τους. Γύρισα και κοίταξα να δω ποιος με κρατούσε. Ήταν ο θείος Πλάτων και είχε γαλάζια μάτια, μα καταγάλανα... Αργότερα βρέθηκα μέσα σε 4 μικρές ξυλιασμένες χουφτίτσες κι άκουσα κάτι παιδικές φωνούλες που λέγανε: «Τι ωραίο γαϊδουράκι!». Η Ειρήνη και ο Γιάννης, δύο αδερφάκια, κάνουν ένα σωρό κουβέντες για ό,τι παράξενο τους συμβαίνει με ένα γαϊδουράκι από πανί που έχει στο στήθος ένα φερμουάρ και, αν τ` ανοίξεις, βρίσκεις μια κόκκινη καραμέλα: την καρδιά του...

Στα χρόνια των Σταυροφοριών και του βασιλιά Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου μας ταξιδεύει με τούτο το βιβλίο του ο σερ Ουόλτερ Σκοτ, ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής του. Στα χρόνια εκείνα που οι ιππότες μάχονταν και κονταροχτυπιούνταν για την τιμή τους, για τη θρησκεία τους, για τα κάστρα τους, αλλά και για τα μάτια μιας. . . όμορφης δέσποινας. Εξαιτίας μιας δυνατής αλλά άπρεπης αγάπης, λοιπόν, ο Ιβανόης φεύγει διωγμένος από το σπιτικό του και συντροφεύει τον Ριχάρδο στους Άγιους Τόπους. Μετά από πολλές μάχες με τον Σαλαντίν, επιστρέφει στην πατρίδα του, όπου, όμως, όλα έχουν πια αλλάξει. Ο πρίγκιπας Ιωάννης έχει αρπάξει τον θρόνο του Ριχάρδου, οι Νορμανδοί με τους Σάξονες μαλώνουν συνεχώς και η αγαπημένη του Ραβένα ετοιμάζεται να παντρευτεί κάποιον άλλον άντρα. Τελικά, μέσα από αγώνες, συνωμοσίες και πάθη, το δίκαιο και ο έρωτας θα θριαμβεύσουν: ο βασιλιάς Ριχάρδος θα ξαναπάρει τον θρόνο του και ο Ιβανόης θα κερδίσει την αγαπημένη του. Έτσι, όλα τελειώνουν όμορφα σ` αυτό το..

Την παραµονή των Χριστουγέννων, η Κλάρα δέχεται ένα πολύ ξεχωριστό δώρο -έναν ξύλινο καρυοθραύστη- και από τότε η µαγεία ξεκινά! Μεταφερθείτε µαζί µε την Κλάρα σε έναν µαγευτικό κόσµο, όπου ξύλινα στρατιωτάκια ζωντανεύουν και πανέµορφες νεράιδες χορεύουν σε παλάτια από ζαχαρωτά, µέσα από την υπέροχη εικονογράφηση αυτής της κλασικής χριστουγεννιάτικης ιστορίας...

Μια διαχρονική βιβλιοθήκη με τα δημοφιλέστερα και γνωστότερα μυθιστορήματα της παιδικλης και νεανικής λογοτεχνίας, σε συντομευμένες και διασκευασμένες εκδόσεις. Μια σειρά ιδανική για να γνωρίσουν οι νεότεροι τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και ορισμένους από τους πιο γνωστούς λαϊκούς θρύλους.Χάρη στα γλαφυρά και ζωντανά κείμενα και στη θαυμάσια έγχρωμη εικονογράφηση, ο αναγνώστης θα βυθιστεί στις σελίδες των καλύτερων έργων που απευθύνονται στο νεανικό κοινό και θα ζήσει ευχάριστες στιγμές.Μέσα από τα βιβλία της σειράς, τα παιδιά και οι νέοι θα έρθουν σε επαφή με την πένα διακεκριμένων συγγραφέων οι οποίοι σκιαγράφησαν πλήθος χαρακτήρων που αναδείχθηκαν σε παγκόσμια πρότυπα των αξιών της νεότητας: της φιλίας, του εξερευνητικού πνεύματος, της ευφυίας, του θάρρους, της αφοσίωσης, της ειλικρίνειας, της τρυφερότητας, της αγάπης για τα ζώα και της διάθεσης για περιπέτεια...

Ο Πέτρος, ένα αγόρι 9 χρονών, είναι πολύ λυπημένος γιατί πέθανε το τριζόνι του. Η μεγάλη αδελφή του, η Αντιγόνη, θέλει να του δώσει το κουτί από το βραχιόλι της για να το θάψει. Ο Πέτρος συλλογίζεται να το χώσει στη χαραμάδα ενός δοκαριού. Δεν πρόλαβε όμως. Το άλλο πρωί τον ξύπνησε απότομα η μαμά του. Σήκω, να "σαι ντυμένος. Έγινε πόλεμος! Δεν ακούς τις σειρήνες; Ήταν 28 του Οχτώβρη του 1940. Ο Πέτρος ξέρει τον πόλεμο μέσα από τα βιβλία του. Τον μαγεύουν οι ήρωες, οι ασπίδες, τα ξίφη, οι νίκες. Άραγε, έτσι να "ναι και στ" αλήθεια; Ο Πέτρος ζει τον πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση μαζί με τους γονείς του, την αδελφή του, τον παππού του και τη χελώνα του, τον Θόδωρο. Κι εμείς τον παρακολουθούμε στον μεγάλο του περίπατο μ" όλες τις αληθινές του πια περιπέτειες, από τον Οχτώβρη του 1940 ως τον Οχτώβρη του 1944 που η Ελλάδα ελευθερώθηκε...

Μια μέρα, πάει πολύς καιρός,σε κάστρο μακρινότου κόσμου αντίκρισε το φωςένα βασιλικό μωρό.Τον είχανε μη στάξει και μη βρέξει,ώσπου η ώρα έφτασενα πει την πρώτη λέξη...(Κομμένη η κλωστή σε μία σελίδα.)..

Ένα από τα κλασσικά βιβλία του Λεόντος Μελά...

..

Και ξαναγύρισε στην αλεπού:«Αντίο…» της είπε.«Αντίο», είπε η αλεπού. «Και να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δε βλέπεις σωστά παρά με την καρδιά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια».«Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια», ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.«Είν’ ο καιρός που έχασες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει να’ χει τόση σημασία».«Είν’ ο καιρός που έχασα για το τριαντάφυλλό μου…» είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.«Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια», είπε η αλεπού. «Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνοςγια το τριαντάφυλλό σου…»«Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου…» ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται...