Μυθιστορήματα

Όλα θα πρέπει ν' άρχισαν στα 1907. Ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο του Δεκέμβρη, την ώρα που χωροφύλακες οδηγούσαν εφ' όπλου λόγχη στον ανακριτή έναν νεαρό ταραξία της Νομικής, με σγουρά μαλλιά και φλοτάν γραβάτα, που λεγόταν Γεώργιος Παπανδρέου. «Τον έσπρωχναν θυμωμένοι να κατέβει τα σκαλοπάτια του Πανεπιστημίου» θυμόταν η Σοφία, που θα γινόταν αργότερα γυναίκα του. Αυτός και ο συμφοιτητές είχαν αναστατώσει για κάμποσες μέρες την Αθήνα, κάνοντας τον πρωθυπουργό Θεοτόκη να χάσει τον ύπνο του. Εκείνη την ώρα η Σοφία, φοιτήτρια της Φιλολογίας, στεκόταν πλάι στο άγαλμα του Ρήγα Φεραίου, με μωβ φόρεμα και μωβ ομπρελίνο («Μου φάνηκες σαν μια πορσελάνινη κούκλα», θα της έγραφε για εκείνη την ώρα, 3 χρόνια αργότερα) και κοίταζε με ορθάνοιχτα μάτια τον κομψό δανδή που σπρωχνόταν άγρια απ' τους χωροφύλακες. Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν. Είχαν συναντηθεί κι άλλες φορές, στους διαδρόμους του Πανεπιστημίου. Αυτή όμως θα πρέπει να 'ταν διαφορετική απ' τις άλλες. Ήταν Πέμπτη, 6 του Δεκέμβρη. Το 1907 ή..

• Ιστορική εισαγωγή για τον τόπο• Το συγγραφικό έργο• Η αναζήτηση της αλήθειας• Ο καμβάς• Μερικά ασήμαντα περιστατικά• Το ρόπτρο• Ύπαιθρος χώρα• Ο τόπος• Περιπλάνηση• Ανατολή• Βικτόρια• Λευκές εμπειρίες• Ειρηνικά χρόνια• Η δολοφονία• Ιδιαίτερες σχέσεις• Ελένη• Επικίνδυνα παιχνίδια• Στις αρχές του αιώνα• Η δεκαετία• Ελλέβορος• Αλληλογραφία• Επίλογος• Απόκρυφον..

Λαμπερές νύχτες. Εκτυφλωτικά φώτα, υπέροχοι άνθρωποι. Κάθε λεπτομέρεια προσεγμένη, μια εικόνα τέλεια. Επιβλητικές παρουσίες, μικροί θεοί της νύχτας. Τέλεια μουσική, πλάσματα αέρινα. Γυναίκες που κόβουν την ανάσα, που δε θα τις άγγιζες ούτε στα όνειρά σου. Ένας κόσμος φτιαγμένος από όνειρα. Ο κόσμος των clubs, των clubbers και των ανθρώπων που κρατάνε την εξουσία της νύχτας στα χέρια τους.Ένας από τους ανθρώπους που έχουν διαμορφώσει τάσεις στα ελληνικά clubs την περασμένη δεκαετία μας προσφέρει τη ματιά της κλειδαρότρυπας. Ο κώδικάς της σιωπής σπάει και ένας insider αποκαλύπτει όλα όσα δε γνωρίζουμε για τον γοητευτικό αλλά και αινιγματικό κόσμο της νύχτας.Συμφωνίες και άνθρωποι που ακροβατούν ανάμεσα στην επιτυχία και το θάνατο. Ναρκωτικά, εκμετάλλευση, ερασιτεχνική πορνεία. Εξουσία, διαφθορά και σχέσεις σε ελεύθερη πτώση, σε έναν κόσμο που μοιάζει με ζούγκλα. Οι Υποχθόνιοι του Κέρουακ στη σύγχρονη νυχτερινή Αθήνα.Φωτεινές νύχτες. Σκοτεινές αλήθειες...

Το Μανχάτταν είναι όπως στις ταινίες και στα μυθιστορήματα: οικείο και ταυτόχρονα διαφορετικό σε σπίτια, φύλα, ρόλους... Έχεις την αίσθηση ότι εδώ κάτι μπορεί να γίνει και με την περίπτωσή σου. Μαθαίνεις να μιλάς κατευθείαν, χωρίς τις μακροσκελείς εισαγωγές και τις απολογητικές αγιοποιήσεις της Ευρώπης. Μπορείς να είσαι και παιδιάστικος, και γελοίος, και σοβαρός, και πολύ έξυπνος. Εδώ όλα φαίνεται να επιτρέπονται εκτός από τη βλακεία, την έλλειψη στυλ ή το να κάνεις κάτι με μισή καρδιά, όπως διάβασα κάπου... Εδώ επιβιώνεις χωρίς να το κάνεις θέμα. Οι ιδιαιτερότητές σου δεν διαφέρουν και πολύ από των άλλων. Των χιλιάδων άλλων. Αποκτάς το δικαίωμα στην αδιαφορία επιτέλους. Κι αυτή η ανωνυμία τόσο ερωτική, να παίζεις όποιο ρόλο επιθυμείς, όπως στις μεταμορφώσεις της ελληνικής μυθολογίας... Τι δώρο να είσαι εντελώς άγνωστος. Ή για να γίνω κατανοητός, a complete unknown.....

Ποιες είναι οι σωσίες της Αθηνάς Ωνάση;Τι είπε η Νάνα Μούσχουρη όταν συνάντησε τον Σάκη Ρουβά;Ποια είναι τα παρατσούκλια των κυριών της καλής κοινωνίας;Και τέλος, τι κάνει για να διατηρεί την περιουσία της η περιβόητη πρύτανης της φιλαργυρίας;Από το φθινόπωρο του 2002 μέχρι την άνοιξη του 2007 και από τις πιο αριστοκρατικές συνοικίες της Αθήνας μέχρι τη συμπρωτεύουσα, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη και το Σαν Ρέμο, οι «εξομολογήσεις της λαίδης Melissa» μέσα από τις σελίδες του περιοδικού «Life & Style» αποκάλυπταν... με λύσσα και γενναίες δόσεις χιούμορ όλα τα παρα-κοινωνικά σχόλια της κοσμικής Αθήνας_ και όχι μόνο.Την πραγματική ταυτότητα των πρωταγωνιστών των σύντομων αυτών επεισοδίων γνώριζαν ελάχιστοι - ακόμη λιγότεροι όμως ήσαν αυτοί που γνώριζαν ότι πίσω από το αινιγματικό πορτρέτο της κυρίας με το κρινολίνο κρυβόταν ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Bar-Bar, ο κατά κόσμον Κώστας Παύλου Παναγιωτόπουλος.Στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας συγκεντρώνονται 350 από τα καθημερινά κωμικά στιγμιό..

"Θα τον βρούμε, τώρα, μέσα στα τραίνα, στα χωριά και τις πολιτείες, στις συναγωγές να κηρύττει τον Λόγο του Θεού, του "κατ'εικόνα" και ομοίωσγ των απανταχού ανθρώπων, να κάμει πολιτικές προπαγάντες κι αδράχνοντας τον ουρανό σαϊτευτά, να μη μιλά, παρά να ουρλιάζει να τον ακούσουν οι πέτρες, να τον ακούσουν τα κλαριά, να τον ακούσει ο πάνω κι ο κάτω κόσμος πως η ώρα "και της των πάντων ενώσεως ήγκηκεν". Σίγουρα, θα τον εμπαίξουμε, όπου σταθεί να μιλήσει, θα μας εμπαίξει, θα του ανάψουμε φωτιά στα σκέλια του εφημερίδες, θα γελάσουμε, θα τον αγαπήσουμε.....

Άγριο βελούδο είναι το αγκάλιασμα της τρυφερότητας με τη σκληρότητα. Η συνύπαρξη του απαλού με το τραχύ του τολμηρού με το αθώο. Είναι η δίψα της ψυχής να ζήσει μέσα στο σώμα αλλά και πέρα από αυτό. Η ιεροτελεστία του εγκλήματος. Είναι ο έρωτας, η τρέλα και η εκδίκηση. Η μέθη της παραβατικότητας. Η αμαρτία ως εφαλτήριο έντονων συγκινήσεων και εξάρσεων, που συντρίβει τα όρια του κατεστημένου και του φυσικού. Τα πρόσωπα που θυσιάζουν την ύπαρξή τους για να υπάρξουν, οι αντάρτες αλλά και εραστές της καθημερινότητας. Είναι παράλογη αντιλογία που ανοίγει τις πύλες ενός κόσμου όπου τα πάντα είναι ανοιχτά και ενδεχόμενα. Στα διηγήματα της Μαρίας Κουγιουμτζή αποκαλύπτεται η ερωτική και άφθαρτη όψη της ζωής. Ένα σύμπαν άγιων και δαιμόνων, όπου οι άνθρωποι αποτινάσσουν τη δυστυχία και κινούνται υπερήφανα προς την αταξία και το χάος, αναζητώντας στην ανατροπή την πολυπόθητη λύτρωση...

Τι μπορεί να συνδέει την Αθηναΐδα-Ευδοκία, Αθηναία γεννημένη τον 5ο αιώνα μ.Χ., κόρη του φιλοσόφου Λεόντιου, που φεύγει για την Κωνσταντινούπολη και γίνεται Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου στο πλευρό του συζύγου της Θεοδοσίου του Β', με την Ευγενία, γυναίκα της σύγχρονης εποχής, πνεύμα ανήσυχο και ελεύθερο, που αποφασίζει στα 35 της χρόνια να φύγει για σπουδές στο Παρίσι;Με κοινό παρανομαστή ένα γεγονός που προκάλεσε σύγκρουση με το οικογενειακό περιβάλλον των δύο γυναικών και στάθηκε η αφορμή για ένα νέο ξεκίνημα, ξετυλίγονται δύο τόσο διαφορετικές αλλά και ίδιες στην ουσία τους ζωές...

Γενάρης του 2002 στα Χανιά. Ένας ξένος περιπλανιέται στα παλιά. Τα κτίσματα, οι δρόμοι, οι τάφοι, τα γεγονότα. Μια γυναίκα δέχεται ένα ανώνυμο τηλεφώνημα. Ένας άλλος μοχθεί με τις εμμονές και τις εικόνες του. Το πτώμα μιας νεαρής σε ερημική παραλία. Συνθήματα στους τοίχους. Οι πολιτισμοί που συμπλέκονται, η ζωή που επιμένει. Όλα αλλάζουν, αλλά και κάτι μένει που λιμνάζει. Φιλίες, αειθαλή δέντρα, έρωτες, το αίμα. Το κρητικό πέλαγος φουρτουνιασμένο. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι μετανάστες. Ένας αυτόχειρας, ένα πηγάδι. Ο αστυνόμος που θυμάται. Αλλά το παρελθόν δεν είναι τόπος. Αθώοι και φταίχτες στις γραμμές του μύθου και της ιστορίας...

Ένα σημάδι τού ζητούσε. Πάντα ψηλά στο μηρό. Που να το βλέπει μόνο εκείνη. Που να τον έχει παρόντα, όταν θα λείπει...Έτσι συνήθιζε να ζει και να μεγαλώνει η Όλγα. Μια ζωή με τον βουβό πατέρα, με το μυστικό της νεκρής μητέρας, με τον απόντα εραστή. Μια ζωή με τα βιβλία, μια ζωή με Χάρτινη Ζωή. Έκανε χρόνια να περάσει τη δική της Ζώνη των Επιθυμιών. Όμως, ο περαματάρης Στάλκερ υπήρχε. Έτσι η Όλγα, μισό γατί, μισό αρνί επιστρέφει στο σταυροδρόμι του Φoνιά, στο σπίτι του Καθηγητή. Αιώνια Επιστροφή θα το πει.Το απόλυτο, αλλόκοτο, ολέθριο πρόσωπο της Τρομοκρατίας στον Έρωτα, στη Λογοτεχνία, στην Πολιτική. Ο Στάλκερ που γίνεται ολοκαύτωμα και ο Καθηγητής, μπροστά στη Θυσία βουβός. Η ιστορία της Όλγας, του Ορέστη που όλο χάνεται και επιστρέφει, της Μαρίλης, του άλλου μισού της, και του Καθηγητή. Η ζωή που δεν ήταν παρά μια προσδοκία, μια αναμονή ετούτης ακριβώς της στιγμής. Το ατελεύτητο της προσδοκίας και μιας σχέσης.Μια ιστορία μέσα στην Ιστορία, και οι παράλληλοι κόσμοι της τέχνης και της ζ..