Μυθιστορήματα

..

Το νησί των θησαυρών είναι ένα μυθιστόρημα με αριστουργηματική πλοκή που ξετυλίγεται στις άγριες θάλασσες των Τροπικών και είναι γεμάτο περιπέτειες με πειρατές και αμύθητους θησαυρούς.Οι ήρωές του, ο τίμιος Τζιμ Χόκινς ο διπρόσωπος Ίσραελ Χαντς, ο γενναίος καπετάνιος Σμόλετ, ή ακόμα κι ο τυφλός γερο-Πιου, που η μοίρα τους ενώνει στην αναζήτηση του θησαυρού του διαβόητου καπετάνιου Φλιντ, μπλέκονται σ'ένα αγωνιώδες παιχνίδι, όπου το καλό τελικά θα επικρατήσει του κακού.Αυτό είναι στην ουσία και το νόημα του Νησιού των Θησαυρών. Κι αυτή η αντιπαράθεση του καλού απέναντι στο κακό παίρνει σάρκα και οστά, με τρόπο αριστοτεχικό, στο πρόσωπο του θαρραλέου όσο και κατεργάρη Τζον Σίλβερ, του πρόσχαρου και συνάμα αδίστακτου κουρσάρου, που με την απληστία και την πανουργία του σαγήνεψε για πάνω από εκατό χρόνια χιλιάδες αναγνώστες, λάτρεις της περιπέτειας, της φαντασίας και των ρομαντικών ηθών.Από την πρώτη έκδοση, το 1833, Το νησί των θησαυρών αποτέλεσε διαρκές λογοτεχνικό πρότυπο για μερικούς α..

...Δύσκολο στον ορισμό του (γοτθική νουβέλα, μεσαιωνικό χρονικό, αστυνομικό μυθιστόρημα, ιδεολογικό αφήγημα, αλληγορία...) αυτό το μυθιστόρημα (που η υπόθεση του εμπλέκεται με την Ιστορία, γιατί ο συγγραφέας - ψευδόμενος πιθανόν - διαβεβαιώνει πως ούτε μια λέξη δεν είναι δική του), μπορεί ίσως να διαβαστεί από τρεις κατηγορίες αναγνωστών.Η πρώτη κατηγορία θα συναρπαστεί από τις συνωμοσίες και τις απρόβλεπτες εξελίξεις και θα αποδεχθεί ακόμη και τις μεγάλες λόγιες συζητήσεις και τους φιλοσοφικούς διαλόγους, καθώς θα προαισθάνεται ότι ακριβώς σ'εκείνες τις αόριστες σελίδες φωλιάζουν τα αποκαλυπτικά σημεία, ίχνη και συμπτώματα.Η δεύτερη θα παθιαστεί με την διαμάχη των ιδεών και θα αποτολμήσει συσχετισμούς (τους οποίους ο συγγραφέας αρνείται να επικυρώσει) με την σύγχρονη πραγματικότητα.Η τρίτη κατηγορία αναγνωστών θα εννοήσει ότι το κείμενο αυτό είναι μια συρραφή άλλων κειμένων, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με αναφορές, ένα βιβλίο φτιαγμένο από βιβλία. Και για τις τρεις αυτές κατηγορίε..

Στους χαλεπούς καιρούς, ας οπλιστούμε με σθένος, διότι, η τραγωδία είναι φόρος που καταβάλλεται από τη ζωή για την εντατική χρήση του χρόνου οι Σκοτεινοί Αιώνες αναχαιτίζουν το μέλλον ενώ η φωτιά από τις βόμβες και οι σοροί τόσων νεκρών αποτελούν την κινητήρια δύναμη προς το μηδέν. Στους χαλεπούς καιρούς, ας οπλιστούμε με γνώση, διότι η γραφή είναι δημιούργημα των εραστών που έχουν αποχωριστεί ο ένας τον άλλον. Η γραφή έχει μαγικές δυνάμεις δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί παρά μόνο από υπέρμετρο πόθο. Αυτό δεν αποτρέπει, όμως, την πιθανότητα να έχει ουράνια προέλευση. Δεν είναι η ανθρώπινη αγάπη θεϊκή. Στους χαλεπούς καιρούς, ας οπλιστούμε με όνειρα, διότι η μνήμη είναι ένα όνειρο που δίνει χρώμα στο παρόν και ποιητής αυτός που ενώνει την αγάπη για την τέχνη με την τέχνη της αγάπης. Κι ο άγγελος; Αχ, ο άγγελος είναι όπως η ευτυχία: Δεν τον αντιλαμβανόμαστε τη στιγμή που περνάει μόνο αφού έχει φύγει, συνειδητοποιούμε ότι ήταν εκεί.....

 Ο Ντόριαν Γκρέι είναι ένας αριστοκράτης, πλούσιος και κοσμικός νέος, με εκθαμβωτική ομορφιά που σαγηνεύει όποιον τον αντικρίζει. Ο Ντόριαν συνειδητοποιεί τη γοητεία που ασκεί στους ανθρώπους, όταν στέκει θαμπωμένος μπροστά στο πορτρέτο που του φιλοτέχνησε ένας φημισμένος ζωγράφος, ο Μπάζιλ Χόλγουορντ.Μια ευχή ανεβαίνει αυθόρμητα στα χείλη του: Να μην γεράσει ποτέ. Πράγματι, ενώ τα χρόνια περνούν, τα σημάδια του χρόνου αποτυπώνονται στο πορτρέτο, ενώ η δική του ομορφιά παραμένει αναλλοίωτη. Καθώς ο Ντόριαν επιδίδεται σε έκλυτο βίο, πέρα από τις ρυτίδες και τη φθορά του χρόνου, στο πορτρέτο φανερώνεται και η έκφυλη φύση του ακόλαστου νέου.Το μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ θεωρήθηκε προκλητικό, σκανδάλισε τα βικτοριανά ήθη και ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών για την ανηθικότητα του ήρωα, που τοποθετεί την ηδονή πάνω από κάθε πνευματική αξία. Σήμερα, έναν αιώνα μετά την πρώτη της έκδοση, η ιστορία του Ντόριαν Γκρέι εξακολουθεί να συμβολίζει το άπιαστο όνειρο της αιώνιας νεότητας και της ..

Πορτογαλία, μέσα του 19ου αιώνα. Μέσα στην ατμόσφαιρα της βικτωριανής εποχής, η ζωή στο μικρό λιμανάκι της Μαδέιρα ακολουθεί πιστά τις ανόητες, στυφνές επιταγές μιας κοινωνίας που ενδιαφέρεται περισσότερο για το τυπικό παρά για το ουσιώδες, και της οποίας οι άνθρωποι προσπαθούν ν" ανεβάσουν το κοινωνικό τους επίπεδο μαθαίνοντας πιάνο και γαλλικά. Όμως, στην κλειστή λόγω νοοτροπίας πορτογαλλική κοινωνία, που πλησιάζει στην εποχή των μεγάλων αλλαγών, των πολιτικών μεταπτώσεων και των λαϊκών διεκδικήσεων, διάφορα πρόσωπα, διάφοροι χαρακτήρες πλαισιώνουν τις εσκεμμένες ανισότητες. Πρόσωπα επαναστατικά - σαν εκείνο της Ραχήλ -, που ξεγελούν τη δυστυχία του εχθρικού για τις γυναίκες περιβάλλοντος στο οποίο τάχθηκαν να ζήσουν. Πρόσωπα στιβαρά, στηριγμένα στους ανοιχτούς ορίζοντες της επιστήμης τους - όπως ο Μάρκος - που αφήνουν περιθώρια ανάσας στους αγαπημένους τους, στη σύζυγο, στις κόρες τους. Οπτασίες όπως της Μάρθας και της Μαρίας, γκριζαρισμένες όχι τόσο από το χρόνο - σαν τις φωτογραφί..

Ανατολικό Λονδίνο 1888. Ένα μέρος όπου ληστές, μπράβοι, πόρνες και συνηθισμένοι άνθρωποι ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή, κι όπου τις νύχτες τριγυρίζει ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης. Εκεί, δίπλα στα νερά του Τάμεση, μια έξυπνη και θαρραλέα κοπέλα τολμάει να κάνει όνειρα για μια ζωή μακριά από τις ετοιμόρροπες αποβάθρες, τα βρομερά σοκάκια και τη θλίψη της φτωχογειτονιάς. Η Φιόνα Φίνεγκαν αγωνίζεται μαζί με τον αγαπημένο της για ένα καλύτερο αύριο. Η σκληρή ζωή όμως θα τους χωρίσει. Εκείνη θα βρεθεί στη Νέα Υόρκη, εκείνος θα μείνει πίσω στο Λονδίνο. Κυνηγημένοι από τα φαντάσματα του παρελθόντος, θρηνώντας αγαπημένους νεκρούς, θα προκόψουν κι οι δυο, και μεσ` από μια θανάσιμη αναμέτρηση με το παρελθόν, θ` ανοίξουν δρόμο για το μέλλον. Το Τριανταφυλλάκι θα ακολουθήσουν δύο ακόμη βιβλία, με τα οποία θα ολοκληρωθεί αυτή η τριλογία της Τζένιφερ Ντόνελι...

Το βιβλίο: "Τσιγγάνοι" του Πούσκιν...

"Τα χαμένα νιάτα" δεν είναι ένα από εκείνα τα συνηθισμένα μυθιστορήματα για τη νεολαία, κι αυτό επαληθεύεται από την επιτυχία που σημείωσε τόσο στη Σουηδία όσο και στις άλλες χώρες που μεταφράστηκε...