Φιλοσοφία

Το έργο του Αριστοτέλη "Αθηναίων πολιτεία" δεν έχει σωθεί σε μεσαιωνικά (βυζαντινά) χειρόγραφα, και πριν από την εύρεση του παπύρου μόνο μικρά αποσπάσματα από την έμμεση παράδοση ήταν γνωστά. Προς το τέλος του 19ου αιω΄να έχουμε το όλο έργο σχεδόν πλήρες από τον αιγυπτιακό πάπυρο P.Lond 131 (L)  γραμμένο γύρω στο 100 μ.Χ. Το έργο περιέχειται σε τέσσεις παπυρικούς κυλίνδρους, αλλά του λείπει η αρχή και το τέλος...

..

..

Πάει αρκετός καιρός που ήθελα να μεταφέρω στο χαρτί κάποιες από αυτές τις άηχες κουβέντες, που έχουν να κάνουν με απλά και στοιχειώδη, στην αληθινή ουσία τους, πράγματα των οποίων όμως η σημασία πηγάζει ακριβώς από το ότι είναι στοιχειώδη. Είναι μονάχα σκέψεις που, κατά καιρούς, με παίδεψαν από έγνοια για πολλά και διάφορα της ζωής, κυρίως όμως για τη γυναίκα του σήμερα, από την οποία, όπως πάντα, όπως και τότε, μπορεί να "ερρύει τα φαύλα, αλλά και να πηγάζει τα κρείττω".Σκέψεις που με συντρόφεψαν, άλλοτε παρηγορητικά κι άλλοτε με αγωνία ή και θυμό ακόμα, και τις οποίες δεν θέλησα να κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου, με τον συλλογισμό ότι, ίσως, να παρακινήσουν και κάποιον άλλο στο να προσπαθήσει να ακούσει τα όσα και το δικό του μαγικό κοχύλι θα έχει ενδεχομένως να του πει...

32η έκδοση. Από το 1975 ανατυπώνεται συνέχεια. Κυκλοφορεί παγκόσμια σε 8 γλώσσες.«Ένα βιβλίο μυθικό» (Mercedes Arancibia, Periodistas en Espanol, Ισπανία)«Ένας Φειδίας του ύφους!» (Christophe Ono-dit-Biot, Le Point, Γαλλία)«Μία αποκάλυψη!» (Norbert Mayer, Die Presse, Γερμανία)«Οι διάσημοι αφορισμοί του Δήμου... έχουν αποκτήσει κύρος θεσμού» (Manuel Gogos, Neue Zurcher Zeitung, Ελβετία)«Η μεγαλύτερη δυστυχία του Δήμου είναι ότι αυτόν, τον ένθερμο πατριώτη, δεν τον άκουσε κανείς» (Berthold Seewald, Die Welt)«... ένας προικισμένος άνθρωπος, έξυπνος, παρατηρητικός, σπινθηροβόλος» (Αλέξανδρος Κοτζιάς, Η Καθημερινή)«... έχει γίνει κλασικό. Πικρό κείμενο αυτογνωσίας, έθεσε με τον δικό του σαρκαστικό τρόπο το θέμα της νεοελληνικής ταυτότητας. [...] Ένα πραγματικά πατριωτικό βιβλίο» (Αλέξανδρος Στεργιόπουλος, Ελευθεροτυπία, Βιβλιοθήκη)«Ο εξυπνότερος συγγραφέας μας μετά τον Ροΐδη;» (Γ.Π. Σαββίδης)«... είναι από τα βιβλία εκείνα που σου δίνουν το αντιφατικό συναίσθημα μιας θλιβερής ικανοποίησης: ..

"Ο πόλεμος είναι αναγκαίο κακό και πρέπει να αποφεύγεται, γράφει ο Σουν Τζου. Εφόσον όμως αυτό είναι αδύνατο, καλύτερα να ξέρεις πώς θα τον κερδίσεις."Η τέχνη του πολέμου είναι το αρχαιότερο και πιο γνωστό εγχειρίδιο με θέμα τη στρατιωτική επιστήμη. Το αριστούργημα του Σουν Τσου, που πραγματεύεται τη φύση του πολέμου και τις προϋποθέσεις της νίκης, είναι ένα κλασικό έργο της αρχαίας κινεζικής γραμματείας και μια ανεξάντλητη δεξαμενή ανατολικής σοφίας.Το βιβλίο χαρακτηρίζεται από μια ολιστική προσέγγιση, με ιδέες και πρακτικές που βρίσκουν εφαρμογή σε ένα ευρύ φάσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, από την πολιτική, τη διοίκηση και το μάνατζμεντ μέχρι τον αθλητισμό.Η τέχνη του πολέμου, παρότι γράφτηκε πριν από 2.500 χρόνια, παραμένει επίκαιρη μέχρι τις μέρες μας, με δοκιμασμένες και διαχρονικές συμβουλές για κάθε στρατηγό σε κάθε πεδίο μάχης...