Μυθιστορήματα

Το μυθιστόρημα αυτό ξεδιπλώνει την ιστορία μιας οικογένειας με τις αδυναμίες της, τα προβλήματά της και τις αρετές της. Κυρίαρχα πρόσωπα η «μοναχοκόρη» και η μάνα. Συγκρούονται, αλληλοβασανίζονται ώσπου ν αποδείξουν η μια στην άλλη πόσο αγαπιούνται. Οι αποκαλύψεις καταστάλαγμα πόνου και οδύνης αναταράσσουν «τα λιμνάζοντα ύδατα» και πυροδοτούν απρόβλεπτα γεγονότα.....

Ο σημερινός Έλληνας είναι γνωστό ότι γνωρίζει ελάχιστα για το μεγαλείο της ιστορίας των προγόνων του διότι η επαφή του με αυτή είναι από μικρή έως ελάχιστη. Διαβάζοντας ο αναγνώστης αυτό το τρίτομο πόνημα θα δοκιμάσει μια πρόκληση τεραστίων διαστάσεων αφού θα εισέλθει στα «άδυτα» της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας. Θα αντιληφθεί ότι γνωρίζει ελάχιστα για τον υπέροχο κόσμο των τεχνικών δημιουργιών των Ελλήνων. Η παρουσίαση γίνεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο ώστε να αντιληφθούμε ότι ο αρχαίος ΈΛΛΗΝΑΣ, άνθρωπος - επιστήμονας διέφερε από τον σημερινό. Σκοπός του δεν ήταν να δημιουργήσει μηχανές που θα τις υπηρετεί ο άνθρωπος, αλλά η τεχνολογία να έχει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Μια σειρά από μηχανές και αυτόματα για τα οποία ουδέποτε μας μίλησαν στο σχολείο, δίνουν την εντύπωση ότι κάποιοι θέλουν να κρατήσουν μυστικό επτασφράγιστο το μεγαλείο της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας. ΝΑΥΠΗΓΙΚΗ - ΤΕΧΝΙΚΑ - ΕΡΓΑ - ΜΕΤΡΙΚΗ - ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ είναι λίγες μόνο από τις τεράστιες επινοήσεις και ανακαλύψεις των αρ..

Το πολυτελές υπερωκεάνιο Μπάκιγχαμ κάνει το παρθενικό του ταξίδι στον Ατλαντικό Ωκεανό, όταν εκρήγνυται η βόμβα που έχουν τοποθετήσει Ιρλανδοί τρομοκράτες. Πόσοι από τους επιβάτες θα χάσουν τη ζωή τους;Ο Χάρι Κλίφτον, πρόεδρος τώρα της Διεθνούς Ένωσης Συγγραφέων, ξεκινάει εκστρατεία για την απελευθέρωση του Ρώσου συγγραφέα Ανατόλι Μπαμπάκοφ από φυλακές της Σιβηρίας. Το έγκλημα του Μπαμπάκοφ; Η συγγραφή ενός βιβλίου στο οποίο αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο του Στάλιν. Η γυναίκα του Χάρι, η Έμμα Κλίφτον, ως πρόεδρος της πλοιοκτήτριας εταιρείας αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις της τρομοκρατικής επίθεσης του IRA στο Μπάκιγχαμ. Και διασταυρώνει τα ξίφη της με τη λαίδη Βιρτζίνια Φένικ, η οποία είναι αποφασισμένη να την καταστρέψει.Ο σερ Τζάιλς Μπάρινγκτον είναι τώρα υπουργός του Στέμματος με βλέψεις για ακόμη υψηλότερα αξιώματα, μέχρι που ένα επίσημο ταξίδι του στο Βερολίνο θα φέρει τα πάνω-κάτω. Στο Λονδίνο, ο γιος του Χάρι και της Έμμα, ο Σεμπάστιαν Κλίφτον, χτίζει την καριέρα του στην Τράπ..

Ένα πραγματικό ερωτικό επεισόδιο γίνεται η αφορμή για να περιγράφουν η πολιτική ζωή και οι κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν σε μια πολιτεία του Ιονίου στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Ένας μικρόκοσμος καταπιεσμένος από ένοχα αισθήματα και ανταγωνιστικά συμφέροντα, που στη μακροσκοπική τους απεικόνιση προμηνύουν την έκρηξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.Α' Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1980..

Μια εικοσιοκτάχρονη ευτραφής κοπέλα που «γεννήθηκε με την ψυχή μιας χοντρής, και ήταν απλώς ζήτημα χρόνου να ταιριάξει το περίβλημα στο περιεχόμενο» ένας τριαντάρης που «η κίτρινη γραβάτα του έχει πατήσει τα πενήντα και η μπεζ καμπαρντίνα του θα ταίριαζε και στον παππού του» μια σαραντάρα που ο άντρας της: «Ευτυχώς δε μαντεύει τη σκέψη μου. Γι' αυτό μου δίνει ένα ευρώ να του πω τι σκέφτομαι. Σε λίγο θα του δίνω εγώ ένα ευρώ να μου πει τι σκέφτομαι, και λίγα χρόνια αργότερα, καλά να είμαστε, θα του δίνω δύο ευρώ να μου πει τι να σκεφτώ» ένας σαραντάρης εργένης (δουλειά-σπίτι-δουλειά) που διασταυρώνεται θανάσιμα με έναν πλασιέ βιβλίων μια σαραντάρα αποτυχημένη επιχειρηματίας που διασταυρώνεται με έναν Πολωνό μετανάστη. . . Οι μοναχικοί πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου, που χαρτογραφεί τη σύγχρονη πόλη με δραματική ακρίβεια και αφηγηματικό νεύρο, έχουν δύο δυνατότητες σωτηρίας: ή να αυτοκαταστραφούν ή να ξεφύγουν δια παντός στην πρoσωπική τους «ζώνη του λυκόφωτος». ..

..

Ένα αέναο ποτάμι ο χρόνος . Σε μια όχθη του στέκεται η Βυζαντινή πριγκίπισσα Σιμωνίδα, κόρη του Ανδρόνικου ΄Β Παλαιολόγου και βασίλισσα των Σέρβων μετά τον γάμο της με τον Κράλη Στέφανο τον  ΣΤ. Σε μιαν άλλη μια σύγχρονη γυναίκα, γεννημένη τον 20ό αιώνα και γαλουχημένη σε εντελώς διαφορετικό κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον. Ανάμεσα τους κυλούν επτακόσια ολόκληρα χρόνια. Μήπως εντέλει οι μορφές που καθρεφτίζονται στο διάφανο νερό είναι άλλα είδωλα της ίδιας ιστορίας;..

Ό,τι δυσκολία ή πρόβλημα η Τζέλλα το βολεύει στο "κουτί του στέρνου". Εκεί τα προβλήματα ταξινομούνται έτσι ώστε σιγά-σιγά να περνούν στη λήθη, να μπαγιατεύουν.Στην πορεία όμως το κουτί αυτό ξεχειλίζει και έτσι εξελίσσεται σε κασέλα. Η ίδια άλλοτε αισθάνεται δυσφορία και άλλοτε κενό. Τι πρέπει να κάνει; Ν` απαλλαγεί απ` την κασέλα ή να την αγκαλιάσει; Μήπως η μετάβαση απ` το κουτί στην κασέλα να συμβολίζει την κατευθυντήρια αρχή μιας πορείας που θα την οδηγήσει στην ολοκλήρωση;Όλοι μας κουβαλάμε τη δική μας κασέλα.Ας ψαχτούμε για την απάντηση...

1905, στην Κρήτη πριν την ένωσή της με την Ελλάδα.Σ' ένα ορεινό άγονο χωριό γεννιέται ένα κορίτσι σε μια πολυμελή φτωχή οικογένεια. Στα επτά της χρόνια, μετά το θάνατο του πατέρα, αναγκάζεται να γίνει φαμέγια..."Και είχα ένα προαίσθημα πως με περίμενε μια ζωή τρομαχτική από δω και μπρος, που θα εξαρτιότανε πια αποκλειστικά από τα δικά μου αδύναμα ακόμα παιδικά χέρια, από το δικό μου άπηχτο μυαλό, από το δικό μου αδιαμόρφωτο χαρακτήρα. Κι ένιωθα πως τώρα, τώρα όχι αργότερα, πρέπει να αποκτήσω δύναμη. Δύναμη στα χέρια, στο μυαλό, στο χαρακτήρα, για να αντέξω αυτά που με περιμένουν και που καταλάβαινα πως θα τα αντιμετωπίσω όλα μόνη μου. Εντελώς μόνη μου" έλεγε.Κι αυτά που την περίμεναν σφυρηλάτησαν το μυαλό, τα χέρια, το χαρακτήρα της στο πέρασμα των χρόνων και των γεγονότων που ακολούθησαν τη ζωή της και τη ζωή αυτής της χώρας. Η φυγή στην Αθήνα, η δουλειά στο εργοστάσιο, η οικογένεια, ο Πόλεμος, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, τα μεταπολεμικά χρόνια που ακολούθησαν είναι ο καμβάς όπου πάνω του κ..

(...) Κάποτε είχαμε ιστορίες. Τις λέγαμε. Το συζητούσαμε. Σήμερα;Σήμερα έχω τόσα να πω και δεν το θέλω ή δεν το μπορώ. Κι όσο περνάει ό,τι ονομάζουμε χρόνο, καιρό, όλο και γονατίζω απ' αυτό.ΓΙα τούτο θα δώσω μια παλιά ιστορία, Σ' ανταλλαγή να μείνω μόνος. Δεν είναι παράξενο και δεν είναι θέλησή μου. Αλλά τίποτε άλλο δεν μπορώ. Πρέπει να ξεφορτωθώ το παρελθόν στο παρόν για το μέλλον.Αλλά ποιο μέλλον, ποιο παρόν, τι παρελθόν. Όλα να σε καταδυναστεύουν. Ας αρχίσω λοιπόν.Στη φυλα΄κη είμουν ελεύθερος. Έτρεχα και δολοφονούσα, σκόρπιζα το θάνατο, μα το θέλαν άλλοι. Τώρα εγώ έχω ξεχάσει. Ξεχύλισα και μπούχτησα τον κορεσμό μου. Κι αυτό θα γίνεται για πάντοτε. Παντοτινά μου. Πού να σκεφτώ τη νιότη και τα γηρατιά μου πρώτ' απ' όλα. Και δεν τέλειωσε. Καταστράφηκα και καταστρέφομαι. Είμαι εδώ. Εγώ που τη ζωή τόσο αγαπώ. Θα τα πούμε - θα τα πω.Τη ζωή που αγαπώ.ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΜΗΤΣΑΚΟΣΓεννήθηκε το 1942 στην Πάργα - Πρεβέζης. Κατάγεται από τη Μάνη. Σπούδασε: Δημοσιογραφία - Δημοσιολογία - Δημόσιες Σχέσεις..