Μυθιστορήματα

"...Νόμιζα ότι με έχεις απορροφήσει ολόκληρη, αλλά δεν είναι έτσι, εγώ έχω απορροφήσει εσένα, όχι εσύ εμένα. Σε έχω απορροφήσει, είσαι δικός μου, σε κατέχω και δεν πονάω πια. Στη θύρα της υπομονής περιμένω. Στη νήσο των Μακάρων θα συναντηθούμε". Πώς μπορεί μια Αθηναία εταίρα να ερωτευθεί ένα Σπαρτιάτη και πώς αυτός θα αντιδράσει στον έρωτα που εμπνέει μια γυναίκα; Τι στάση θα κρατήσει ο «όμοιός» του που υποχρεώνεται να παρακολουθήσει αυτό το πρωτόγνωρο για εκείνον θέαμα; Ποια είναι η μεταφυσική ενατένιση του Σπαρτιάτη πολεμιστή και ποιος ο σκοπός του στη ζωή; Ποια η γνώμη του για την αγάπη και τον έρωτα, τη μοναξιά και το θάνατο, τον «χρυσό αριθμό» και την αριθμοσοφία που εξηγεί τα μυστικά του Παρθενώνα; Ποιοι είναι οι περίφημοι Ερμοκοπίδες; Ποια αστρολογικά δεδομένα τους οδήγησαν στην πράξη τους; Σε τι αποσκοπούσαν; Γιατί η Σπαρτιατική «Κρυπτεία», αυτή η αρχαία οργάνωση κατασκοπείας, παρακολουθούσε από κοντά όλη την ενέργεια; Ένα συναρπαστικό ερωτικό μυθιστόρημα, με θέατρο την Αθ..

Έξι ήρωες κυνηγούν την ευτυχία - έξι άνθρωποι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους με διαφορετικό ορισμό της ευτυχίας ο καθένας, ψάχνονται σε διαφορετικές μεριές της ζωής. Επειδή και οι έξι ήρωες δεν είναι πάντα ηρωικοί, επειδή είναι κανονικοί άνθρωποι με κανονικά προβλήματα και τηγανισμένες σχέσεις... δεν θέλουν να βγούνε με τίποτα από το κυνήγι της ευτυχίας. Ούτε καν τους περνάει από το μυαλό να τα παρατήσουν στη μέση. Ο πρώην πρωταθλητής, η χωρισμένη, ο αποτυχημένος ξενοδόχος, η σεφ από το Τορόντο, ο μουσικός και ο έφηβος είναι ήρωες που μοιάζουν, αν όχι με σένα, τότε με κάποιον που ξέρεις. Ερωτεύονται και νομίζουν ότι «το» έχουν. Βρίσκουν με χίλια ζόρια δουλειές κάτω από τις δυνατότητές τους. Την παλεύουν-δεν την παλεύουν. Κρατιούνται με τα δόντια αλλά επιμένουν να σε κρατήσουν και σένα - τουλάχιστον μέχρι να στριμώξουν την ευτυχία τους σε κάποια γωνία.....

Βρίσκομαι σε μια θάλασσα, που δε φανταζόμουνα τόσο μεγάλη, ούτε τόσο δύσκολο ν'ακολουθήσω το ρέμα της. Ως τα πέντε χρόνια μου, η ζωή που περιγράφω, κι ίσως ελάχιστα γεγονότα μετά. Τι μπορεί να 'χει δει ως τότε ο άνθρωπος; Τι ν' ακούσει; Και τι να κρατήσει απ 'ότι είδε κι άκουσε;- Θέλουμε να βγούμε στο φως, μου λένε πράγματα, γεγονότα, καταστάσεις, εκείνου του καιρού, και γω τους απαντάω, "είσαστε ασήμαντα".- Σου δώσαμε νερό σα δίψαγες. Πληγωμένη σου βάλαμε βάλσαμο στις πληγές, κι αφήσαμε στη μεγάλη νύχτα, να πετάξει μαλακά ή πελώρια, χνουδωτή πεταλόυδα της μνήμης σου, και να δεις χρώματα. Εκείνο το νερό, εκείνο το βάλσαμο, αυτά τα χρώματα, θέλουμε να πεις...Βραβείο λογοτεχνίας 1984 από την Ακαδημία Αθηνών...

Φραντζέσκα, η ηρωίδα μου…Αθηνά, η μητέρα μου…Ζωή σε πόλεμο, η ζωή της…Η ιστορία της, η διαδρομή της, οι επιλογές της, η σχέση μας και τα δεκαεννιά χρόνια που έμεινα μαζί της. Σε πόλεμο με όλους η μητέρα μου. Μ’ εμένα, με τους φίλους της, με τους δικούς της, με την ίδια τη ζωή τελικά…Μαζί με την ιστορία της, και τα δικά μου παιδικά και εφηβικά χρόνια. Λόγια που δεν ειπώθηκαν, παραλείψεις που έφεραν πόνο, πράξεις που πλήγωσαν, χαμένες αγκαλιές και δάκρυα. Όλα μέσα σε τούτες τις σελίδες, που, εκτός από βιογραφία, έγιναν κι ένα οδυνηρό ταξίδι στο δικό μου χθες, στην αφετηρία μου…..

Κόρη καλής αθηναϊκής οικογένειας, η Ρόσα γεννήθηκε ανυπότακτη, όπως μαρτυρούσε και το φλογερό κόκκινο των μαλλιών της, αν και πολλοί απέδιδαν τoν απείθαρχο χαρακτήρα της στο γεγονός πως είχε ανατραφεί με ελευθερία ανάρμοστη, έχοντας ως μητέρα μια γυναίκα κλεισμένη στον κόσμο της και για πατέρα έναν επιπόλαιο bon viveur. Η νεαρή αριστοκράτισσα θα σοκάρει την οικογένειά της, όταν το καλοκαίρι του 1914 ερωτευτεί τον Χάρη, έναν φτωχό φοιτητή της ιατρικής που κατάγεται απ’ τις τουρκοκρατούμενες ως πρόσφατα περιοχές της Μακεδονίας. Κι ενώ ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται κι η Αθήνα, η πόλη της, κι η Ελλάδα ολόκληρη σπαράσσονται απ’ τον διχασμό που δημιουργεί η ρήξη Κωνσταντίνου και Βενιζέλου, εκείνη θα ασπαστεί τον βενιζελισμό αψηφώντας τις φιλοβασιλικές της καταβολές και θα βαδίσει σε δρόμους ριψοκίνδυνους, κερδίζοντας για τις επιλογές της από τους συμπολίτες της το ειρωνικό παρανόμι η αγαπητικιά του Τουρκομερίτη.Η ζωή μιας τολμηρής και ξεχωριστής γυναίκας στην ταραγμένη εποχή του Εθνικ..

ΣΤΟ ΤΖΙΧΑΝΓΚΙΡ, ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ, σε ένα διαμέρισμα με θέα το κανάλι και τα καράβια που πάνε κι έρχονται συνεχώς, ζει η Κωσταντία, Ρωμιά από αυτές που ξέμειναν εκεί μετά τα γεγονότα.Ένα πρωί παίρνει γράμμα από την Ελλάδα, όπου μένει η κόρη της, παντρεμένη με Έλληνα που γνώρισε κατά τη διάρκεια των σπουδών της στην Αθήνα. Δεν είχε συνηθίσει η Κωσταντία να παίρνει γράμματα σε τέτοιες σύγχρονες εποχές και απόρησε. Το γράμμα όμως ήταν πολυσέλιδο και είχε την υπογραφή του γαμπρού της. Και την εξομολόγησή του. Η Κωσταντία νιώθει τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια της καθώς με τη συμπαράσταση της φίλης της της Βαγγελίας ξενυχτούν και διαβάζουν, σχολιάζοντας αράδα την αράδα, το γράμμα με την τρομερή αυτή είδηση...

'Εξι πρόσωπα αφηγούνται ισάριθμες ιστορίες και συνθέτουν συγχρόνως την περιπέτεια της ζωής του κεντρικού ήρωα και των σχέσεών τους μαζί του. Σχέσεις εξουσίας και δεσμοί καταπίεσης, αλλά και σχέσεις φιλίας και έρωτα, ελευθερίας και δημιουργίας. Σ' έναν κόσμο που φεύγει και σ' έναν κόσμο που έρχεται, στα τέλη του προπερασμένου αιώνα και στις αρχές του 20ού, κάποιοι αναζητούν καινούργιες απαντήσεις, συγκρούονται για τις ιδέες τους, κυνηγούν προσωπικά και συλλογικά οράματα. Πρόσωπα που κουβαλούν την ιστορία των προγόνων τους και αποφασίζουν να γράψουν τη δική τους. Χαράζουν μόνοι τους το δρόμο τους, πιστεύουν σε αξίες, δημιουργούν, μπορούν να αντλούν δύναμη ακόμη και όταν όλα τους έρχονται ανάποδα. Στάσεις ζωής και πάθη μιας ζωής, γνώση και ημιμάθεια, άλλοτε τους πάνε μπροστά και άλλοτε τους βασανίζουν. Άλλοι αντιλαμβάνονται τον κόσμο χωρίς σύνορα και άλλοι στον μικρόκοσμό τους ξέρουν να ζουν ειρηνικά κι αδελφωμένα, αντάμα με αλλόθρησκους κι αλλοεθνείς, το δικό τους παραμύθι...

Η Μάρω Δούκα γεννήθηκε το 1947 στα Χανιά. Από το 1966 ζει στην Αθήνα. Έχει τελειώσει το αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Άρχισε να γράφει από το 1969. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Διηγήματά της επίσης έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά και στα ρωσικά...

Ακούγεται σαν ψέμα, αλλά είμαι η γυναίκα Του. Παντρευτήκαμε πριν από πολλά χρόνια. Ζήτησε το χέρι μου και δέχτηκα. Μερικές φορές απορώ κι εγώ η ίδια με όσα έζησα, πρώτα μακριά Του, ύστερα πλάι Του. Δεν είχα φανταστεί έτσι τη ζωή μου.Ηρωίδα στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου είναι μια γυναίκα που δε μίλησε ποτέ ως σήμερα: η γυναίκα του Θεού. Ένα κορίτσι που μεγαλώνει πετώντας ξυστά πάνω απ’ τα δέντρα, συναντώντας τ’ Αγρίμια στο Δάσος και δοκιμάζοντας την υπομονή του άντρα Της με δύσκολες ερωτήσεις, ερωτήσεις που Εκείνος αποφεύγει συστηματικά να απαντήσει. Τι θα συμβεί όμως όταν ο Θεός τής αποκαλύψει την αλήθεια για τη δημιουργία του κόσμου; Θα αντέξει το βάρος ενός τόσο τρομερού μυστικού;Η Γυναίκα του Θεού είναι ένα περιπετειώδες φιλοσοφικό μυθιστόρημα για την αναζήτηση της αγάπης και το νόημα της ζωής. Μια ασυνήθιστη ερωτική ιστορία ανάμεσα σ’ έναν άντρα και μια γυναίκα που διεκδικούν με πάθος το δικαίωμά τους να πιστεύουν ο ένας στον άλλο παραμένοντας ελεύθεροι...

Ένας λυγμός που δεν ξεσπάει. Μια ιστορία που δεν τελειώνει. Μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ. Ήταν ο πατέρας αυτός που περίμενε και δεν ερχόταν; Ήταν όλος αυτός ο αγώνας, αυτή η προσδοκία για μια άλλη ζωή που δεν ήρθε ποτέ;Νιώθω ταξιδιώτης που περιμένει ένα τρένο κι όλα εκκρεμούν μέσα μου. Ο ερχομός του τρένου, το ταξίδι, ο προορισμός. ..