Αστυνομικά

Αθήνα, τέλη της δεκαετίας του '80.Το νέφος πνίγει τους πολίτες, η ζωή στην πρωτεύουσα είναι ήρεμη έως βαρετή, το Τείχος του Βερολίνου δεν έχει πέσει ακόμα, το κύμα των μεταναστών δεν έχει πλημμυρίσει τη χώρα, η ανεργία πλήττει τους νέους, οι πολιτικές νεολαίες φθίνουν, η εγκληματικότητα βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και τα δύο κρατικά κανάλια αποτελούν τη μοναδική τηλεοπτική αναψυχή των Ελλήνων. Αυτή την εποχή, μια όμορφη κοπέλα, η Βέρα, βρίσκεται νεκρή μέσα στο αυτοκίνητό της, στο πάρκο του Τροκαντερό, στο Παλιό Φάληρο, κι ως βασικός ύποπτος θεωρείται ένας ιδιοκτήτης κάβας ποτών, πρώην ναυτικός, ο Νικηφόρος Νικηφορίδης. Η αστυνομία τον ανακρίνει κι αυτός, επιχειρώντας να αποδείξει την αθωότητά του, συναντάει μερικούς από τους φίλους της νεκρής. Πρόκειται για έναν επιτυχημένο χημικό, έναν πτυχιούχο σχολής ηλεκτρονικών υπολογιστών, έναν παραγωγό βιντεοκασετών, έναν άνεργο. Ποιο ελιναι ο δράστης και ποιο το κίνητρο του εγκλήματος;Σε αυτό το αστυνομικό του μυθιστόρημα ο Φίλιππος Φιλίππου επ..

Το «Έγκλημα στον Παρατηρητή»,όπως και «Η παράδοξη τροχιά του Υπερίωνα» αλλά και όλη η σειρά του ΠΟΙΝΙΚΟΛΟΓΟΥ, είναι και θα είναι βιβλία της Θεσσαλονίκης και για τη Θεσσαλονίκη. Σε μια εποχή που, με τη συγκυρία της «Πολιτιστικής», μας κατακλύζουν, καθημερινά, προικοδοτούμενα και πριμοδοτούμενα κείμενα, που οι αναμνήσεις των συγγραφέων τους, εν πολλοίς ανούσιες, επιφανειακές και αδιάφορες, ονομάζονται «Ιστορίες της Θεσσαλονίκης», εμείς, με τον Ποινικολόγο μας, αθόρυβα και γι αυτό ίσως σταθερά, δημιουργούμε έναν σύγχρονο και στέρεο ήρωα της πόλης. Περιδιαβαίνει τους δρόμους που περιδιαβαίνουμε, συχνάζει στους τόπους που συχνάζουμε, συνομιλεί με τους ανθρώπους που συνομιλούμε, ευωχείται όπου κι εμείς, σχολιάζει την τρέχουσα επικαιρότητα, παρακολουθεί με ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα. Έναν ήρωα τόσο γνώριμο και οικείο, που αναρωτιόμαστε πού και πότε τον συναντήσαμε. Μα, παντού και πάντα, γιατί ο Ποινικολόγος μας είναι ένας επίλεκτος συμπολίτης μας, ένα κομμάτι του εαυτού μας, ένας ποιητής της ..

Μέρες του 1943. Μέρες Κατοχής. Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, δυο παράξενο πτώματα. Ο αστυνόμος Ασλάνογλου τα κοιτάζει ανέκφραστος. Γύρω απ' το λιμάνι, στο κέντρο και στις συνοικίες της Σαλονίκης, κόλαση. Μουλωχτοί φόνοι και βόμβες που σκάνε οπουδήποτε χωρίς προειδοποίηση. Σφαίρες σε σβέρκους στα καλά καθούμενα μες στη μέση του δρόμου κι εκτελέσεις εν ψυχρώ με μια απόφαση κομματικής ολομέλειας. Κομμουνιστές και ταγματασφαλίτες σφάζονται στους δρόμους. Το ΚΚΕ δημιουργεί την οργάνωοη εκτελεστών του, την ΟΠΛΑ. Οι ταγματασφαλίτες συλλαμβάνουν, βασανίζουν κι εκτελούν αδιακρίτως, αρκεί να υπάρχει λεία. Τα Ες Ες τραβάνε τους Εβραίους στα γκέτο και τους φορτώνουν στα τρένα για τα κρεματόρια. Ξύλο και βασανιστήρια, λειψό φαγητό κι ελάχιστος ύπνος. Πλιάτσικα και λεηλασίες σε συναγωγές, σε μαγαζιά, σε σπίτια, σε νεκροταφεία. Φόβος, φόβος παντού κι ένας προγραμμένος έρωτας που προσπαθεί να αντέξει, να κρυφτεί, να ζήσει. Μέρες του 1943. Μέρες Κατοχής. Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, δυο παράξενα πτώματα..